Η νομοθετική ρύθμιση (στο Ν.4761/20) για εξαγωγή στο Εξωτερικό, για 50 χρόνια, δημιουργημάτων του Ελληνικού Πολιτισμού πρέπει να καταργηθεί.

O Νόμος 4761/2020, ΦΕΚ 248/Α/13-12-2020 (με τίτλο: Αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και μετονομασία του σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, Προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς στο Εξωτερικό) αποτελεί νόμο του Ελληνικού κράτους.

Στο άρθρο 48, παράγραφο 13.β., διαβάστε τί ακριβώς προβλέπει:

”…13.β. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους, η μακρόχρονη εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών μουσείων πλην αυτών της παρ. 2, προκειμένου να εκτεθούν σε μουσεία, μουσειακούς ή εκθεσιακούς χώρους, ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές. Με την ίδια απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα είκοσι πέντε (25) έτη, δυνάμενη να ανανεώνεται ανά πενταετία και έως είκοσι πέντε (25) έτη. Η παρ. 4 του άρθρου 34 εφαρμόζεται και στην περίπτωση αυτή.”

1. Η ρύθμιση αυτή παρά τη δικλείδα της γνώμης του Συμβουλίου (κυρίως του Κ.Α.Σ., ή Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων) είναι για την Ελλάδα προκλητική και απαράδεκτη. Με απλά λόγια, δίδεται η δυνατότητα στον (στην) Υπουργό Πολιτισμού να δίδει άδεια εξαγωγής μνημειακών αντικειμένων της Χώρας (δηλαδή, αγαλμάτων, σκευών, αμφορέων, κτερισμάτων, εργαλείων, κεραμικών, άλλων μεμονωμένων αρχαιολογικών ευρημάτων κλπ) και παραμονής τους στο Εξωτερικό επί 50 συνολικά έτη (25 + 25)!! Αρχαιολογικό, ιστορικό εύρημα που αποκόπτεται από τον κορμό της Χώρας, από τον τόπο Ύπαρξης του, επί 50 χρόνια, παύει ουσιαστικά να συνδέεται, να έχει σχέση με τη Χώρα, με την Ελλάδα.

Η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός, με τον τρόπο αυτό, απογυμνώνονται από ένα μέρος της Κληρονομίας και της Ταυτότητάς τους (και η όποια αξιολόγηση ως ”δευτερεύοντα αντικείμενα” αποτελεί προσβλητική, παραπλανητική υποτίμηση).

2. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα θα έπρεπε να κλιμακώσει και να διευρύνει, αξιοποιώντας και τις θετικές υποστηρίξεις που υπήρξαν, για την Επιστροφή των Ελγίνειων Γλυπτών στον Παρθενώνα, στην Ακρόπολη, έρχεται τούτη η νομοθετική ρύθμιση που υπονομεύει ευθέως, που αντιστρατεύεται την μεγάλη αυτή εθνική προσπάθεια, παρέχοντας σε ”φίλους” και αντιπάλους, από το εσωτερικό της ίδιας της Ελλάδας, επιχειρήματα απόρριψης.

3. Τη στιγμή που η Χώρα θα έπρεπε να δίνει συντονισμένο αγώνα για τη συγκέντρωση, την περισυλλογή, την εγκατάσταση και περιφρούρηση της μοναδικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, στους Τόπους ύπαρξης και δημιουργίας της, η ρύθμιση αυτή σηματοδοτεί μια πολιτική δήθεν κοσμοπολιτισμού. Στην ουσία, αποτελεί μια πολιτική αποεθνικοποίησης των πολιτιστικών δημιουργημάτων και αφελληνισμού. Αντί να αναπτυχθεί, πρώτα απ΄ όλα, στην ευρύτερη γεωγραφική μας περιφέρεια (Μ. Ασία, Βαλκάνια, Μεσόγειος), αλλά και παντού στον Κόσμο ένας συστηματικός πνευματικός -πολιτισμικός Αγώνα για κάθε Ελληνικό δημιούργημα και να αναδειχθεί η ιστορική του σχέση με το Ελληνικό Έθνος, την πνευματική και πολιτισμική του διαδρομή, επιλέγεται μια διασπορά δημιουργημάτων του σε Μουσεία και Εκθέσεις ανά τον κόσμο, όπου θα εξυπηρετούν τις αντίστοιχες κρατικές πολιτικές των χωρών του εξωτερικού (τουριστικές, καλλιτεχνικές, εμπορικές).

4. Οι εμπνευστές της συγκεκριμένης ρύθμισης, αλλά -αλίμονο!!- και οι υπερψηφίσαντες αντιπρόσωποι του Ελληνικού Έθνους(!!) στη Βουλή, δεν μπορούσαν να αποφύγουν μια Ερινύα που ήδη τους κυνηγούσε για όλα αυτά. Και προσπάθησαν να περιτυλίξουν τη ρύθμιση με κάτι ακαταλαβίστικα νομικίστικα ξόρκια. Γράψανε,- και ψηφίσανε-, λοιπόν: ” η μακρόχρονη εξαγωγή… σε μουσεία, μουσειακούς ή εκθεσιακούς χώρους, ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές…” -Ποιός …σοφός μπορεί να αντιληφθεί πρακτικά τί ακριβώς προβλέπεται εδώ, και με ποιόν τρόπο μπορεί να λειτουργήσει για το Εθνικό πολιτιστικό Αγαθό και Συμφέρον;.

5. Δεν χωρούν ούτε δικαιολογίες, ούτε αλληθωρισμοί, ούτε υποχωρήσεις. Η ρύθμιση μπορεί να εξυπηρετεί μεγάλες -πολυεθνικές επιχειρήσεις στον τομέα παροχής τουριστικών προϊόντων και υπηρεσιών, οι οποίες στα πλαίσια των συνδυασμένων πακέτων τους περιλαμβάνουν πάντα τέτοιες Εκθέσεις, Μουσεία κλπ, αλλά δεν έχει καμία σχέση -το αντίθετο μάλιστα- με μια εθνική πολιτιστική πολιτική. Ακόμα, δεν έχει σχέση ούτε με μια εθνική πολιτική για τον Τουρισμό και τον Πολιτισμό. Μια τέτοια πολιτική θα έπρεπε να αναδεικνύει και να προβάλλει τα εθνικά, ιστορικά και αρχαιολογικά δημιουργήματα, σε συνδυασμό με μια ευρύτερη γκάμα προϊόντων και υπηρεσιών. Στηρίζοντας τον Τουρισμό και τους Τόπους των ευρημάτων, προσελκύοντας και πληροφορώντας επισκέπτες για την Ελλάδα και τις περιοχές τους. Ενημερώνοντας, παράλληλα, σε βάθος την Ελληνική νεολαία και το λαό για κάθε πνευματικό-πολιτισμικό δημιούργημα.

6. Η ρύθμιση αυτή, η παράγραφος 13.β. του άρθρου 48 του νόμου 4761/2020 πρέπει να καταργηθεί !!

Η Ελληνική Κληρονομιά ζει, βιώνεται και αναπνέει στην Ελλάδα. Με τους Έλληνες συνειδητούς γνώστες και οργανωτές της. Ανοιχτή, εδώ και από δω, στον σύγχρονο άνθρωπο.

Η Ελληνική Κληρονομιά, η σκορπισμένη στην γύρω περιοχή (ανα)ζητάει τούς Έλληνες, για να την υποστηρίξουν, να την (ξανα)βάλουν στη σκέψη τους, να την ανυψώσουν δική τους στον Κόσμο.

Πηγή: timesnews.gr