• Γράφει ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
  • e–mail: g.papagian3@yahoo.gr

-Ο Σάρατζ στη Ρώμη αφήνει το τιμόνι στον Maitig. Η πιθανή επιστροφή της Ιταλίας στο Λιβυκό “παιχνίδι
Η εμπειρία του Fayez Al Sarraj στο τιμόνι της Λιβύης φαίνεται να έχει τελειώσει. Στην πραγματικότητα, για μερικές ώρες όλες οι εξουσίες του μεταφέρθηκαν στον αναπληρωτή του, Ahmed Maitig, γεγονός που συνέβη στη Ρώμη, όπου ο πρωθυπουργός (σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο AgenziaNova) νοσηλεύεται αφού υποβλήθηκε σε λεπτή χειρουργική επέμβαση. Έτσι τελείωσε μια εποχή που ξεκίνησε το 2016, μετά τις συμφωνίες του Skhirat. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο Al Sarraj (Σάρατζ) ήθελε από καιρό να βγει από το μπερδεμένο σενάριο της Λιβύης. Τον Οκτώβριο είχε ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή του να παραιτηθεί και τους τελευταίους μήνες βρέθηκε περισσότερες φορές στο Λονδίνο, όπου ζει η οικογένειά του, παρά στην Τρίπολη.

Η αποχώρηση ενός αρχιτέκτονα “δανεικού” στην πολιτική

Αρκετές φορές για τον Al Sarraj είχε αναφερθεί ότι βρίσκεται κοντά στην πτώση του. Επιπλέον, σχεδόν ποτέ δεν απολάμβανε τη δική του σφαίρα πολιτικής επιρροής. Όπως σπάνια κατάφερε να διεκδικήσει τον έλεγχο του εδάφους της Χώρας, πέρα ​​από την αυλή του προεδρικού παλατιού. Εκείνος, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, επιλέχθηκε ακριβώς επειδή ήταν σχεδόν άγνωστος. Ήταν μια εγγύηση για τα πολλά συμφέροντα που διακυβεύονταν τόσο στην Τρίπολη όσο και στην υπόλοιπη χώρα. Σύντομα, ωστόσο, ο Al Sarraj φάνηκε ένας αδύναμος πρωθυπουργός στο έλεος της καταιγίδας που ποτέ δεν σταμάτησε στη σκακιέρα της Λιβύης. Ο διορισμός του πραγματοποιήθηκε μέσα σε μια ναυτική βάση, ακριβώς επειδή ορισμένες πολιτοφυλακές στην Τρίπολη είχαν πάρει όπλα πριν από την άφιξή του στην πρωτεύουσα.

Ωστόσο, ο αρχιτέκτονας κατάφερε να μείνει στη σέλα. Περισσότερα για απίστευτες και σχεδόν κωμικοτραγικές συγκλίσεις παρά για το δικό του πολιτικό βάθος.

Όταν, για παράδειγμα, στις αρχές του 2019 υπήρχαν ήδη συζητήσεις για έναν νέο πρωθυπουργό λόγω πιθανών συμφωνιών με την ανατολική Λιβύη, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο του στρατηγού Khalifa Haftar, ο Al Sarraj ίσως είχε ήδη φανταστεί τον εαυτό του πολύ μακριά από το πολιτικό καζάνι. Αντίθετα, η επίθεση στην Τρίπολη που πραγματοποιήθηκε από τον ισχυρό άνδρα της Κυρηναϊκής τον Απρίλιο του ίδιου έτους, για άλλη μια φορά συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις των διαφόρων πολιτοφυλακών της Τριπολίτιδας στον αρχιτέκτονα που “παίζει δανεικός” στην πολιτική.

Για τον πρωθυπουργό σήμαινε την παραμονή στο ρόλο του για τα επόμενα χρόνια. Από εκείνη όμως τη στιγμή, ο Al Sarraj παρέμεινε σχεδόν όμηρος εκείνων που, με τα όπλα στους ώμους τους, έλεγχαν την πρωτεύουσα και ολόκληρη τη δυτική Λιβύη. Μετά τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός με την μεσολάβιση των Ηνωμένων Εθνών το περασμένο φθινόπωρο, η προτεραιότητα του πρωθυπουργού ήταν να φύγει από την σκηνή. Ένας στόχος που δεν επιτεύχθηκε τον Οκτώβριο, όταν ανακοίνωσε την παραίτησή του. Τις τελευταίες ημέρες, το φόρουμ διαλόγου για τη Λιβύη όρισε νέο πρωθυπουργό και νέο προεδρικό συμβούλιο. 

Για τον Al Sarraj ήταν η κατάλληλη στιγμή να αποχαιρετήσει την Τρίπολη για πάντα. Ένα «έργο» που επιταχύνθηκε από προβλήματα υγείας. Ο Σάρατζ πήγε στη Ρώμη πολλές φορές περισσότερο από αυτές που αναφέρθηκαν επίσημα τα τελευταία πέντε χρόνια. Αυτή τη φορά πέταξε στην Ιταλία για να υποστεί μια λεπτή επέμβαση. Από τη Λιβύη γίνεται λόγος για όγκο, αλλά υπάρχουν επιφυλάξεις. Γνωρίζουμε μόνο ότι από το δωμάτιο μιας ρωμαϊκής κλινικής, υπέγραψε τα έγγραφα για την πραγματική του έξοδο από τη σκηνή. Όλα είναι τώρα στα χέρια του αναπληρωτή του, Ahmed Maitig. 

Ο Maitig έχει πλέον επίσημα το βάρος της διαχείρισης μιας ευαίσθητης φάσης μετάβασης. Ο ίδιος περιγράφεται ως “άνθρωπος πολύ κοντά στην Ιταλία”.

Τις τελευταίες ημέρες, ο  Abdul Hamid Mohammed Dbeibeh (Ντμπεϊμπέ) έχει οριστεί ως νέος πρωθυπουργός (από τις συνομιλίες- διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που ολοκληρώθηκαν στις 5 Φεβρουαρίου στη Γενεύη). Αλλά δεν γνωρίζουμε εάν και πότε θα καταφέρει να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου και να σχηματίσει μια νέα κυβέρνηση. 

Ο διορισμός του, μαζί με το νέο νούμερο ένα του προεδρικού συμβουλίου, Mohammed Al Manfi (πρώην πρεσβευτή της Λιβύης στην Αθήνα από όπου απελάθηκε όταν αρνήθηκε να κοινοποιήσει στην Ελληνιοκή κυβέρνηση το “Τουρκο-Λιβυκό σύμφωνο” για τις θαλάσσιες ζώνες), δεν ήταν χωρίς αμηχανία και αντιπαράθεση. Σε ένα ευαίσθητο πλαίσιο όπως το Λιβυκό, κάθε τριβή θα μπορούσε να εκφυλιστεί σε νέες και πιο σοβαρές εντάσεις. Εν ολίγοις, οι μεσολαβούμενες από τον ΟΗΕ συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στο “φόρουμ διαλόγου” θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημείο καμπής, αλλά και το έναυσμα για περαιτέρω συγκρούσεις.

Στην Τρίπολη τα έγγραφα θα υπογραφούν από τον Μαϊτίγκ. Στην Ιταλία αυτά θεωρούνται καλά νέα, λόγω της φιλικής του σχέσης με την Ρώμη, και με την ευκαιρία της επιστροφής της Ιταλίας στη Λιβύη. Δεδομένου ότι δεν έχουν πεισθεί όλοι στην Τρίπολη για τη συμμαχία τους με την Τουρκία, η Ιταλία θεωρεί ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να επιστρέψει.

Ελπίζουμε και η Ελλάδα με κάποιο τρόπο, παρότι οι “σύμμαχοί”μας στο Λιβυκό πεδίο, Σάλεχ και Χαφτάρ, βγήκαν χαμένοι από τις συνομιλίες-διαπραγματεύσεις στην Γενεύη.

The following two tabs change content below.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Μετά το τέλος των Γυμνασιακών του σπουδών από το Γυμνάσιο Αρρένων Καλλιθέας, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας την περίοδο 1971-77. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Ελληνικό Μεσογειακό Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών και την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Εργάζεται στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Στα χρόνια της 7χρονης δικτατορίας είχε ενεργό δράση στο φοιτητικό κίνημα καθώς και στον αντιστασιακό αγώνα από τις γραμμές του Π.Α.Κ. Γράφει άρθρα γνώμης, σχόλια, βιβλιοκριτική, επιφυλλίδες σε περιοδικά και εφημερίδες. Είναι τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας Παρόν, των περιοδικών Άρδην, Τετράδια, Λιμπρέτο και άλλων τοπικών εφημερίδων και εντύπων. Εργογραφία: Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου, εκδ. Οδυσσέας, 1989. Βροχή στη Δαλματία, καφές στο Τίτογκραντ, εκδ. Δελφίνι, 1997. Η Ελληνική ουτοπία, εκδ. Εναλλακτικές εκδόσεις και Αιγαίον, 1993. Η Ευρώπη των σχισμών, εκδ. Ίνδικτος, 2002. Έχει συγγράψει τα βιβλία: «Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου», εκδ. Οδυσσέας, μαρτυρία, 1989, «Βροχή στη Δαλματία, καφές στο Τίτογκραντ»,νουβέλα, α΄ έκδοση Δελφίνι,1997, β΄ έκδοση εκδόσεις Αντίκτυπος,2006, «Ευρώπη των σχισμών»,διηγήματα, εκδ. Ϊνδικτος 2002, «2017-Η Ελλάδα υπό Νέο-Οθωμανική κατοχή», Εναλλακτικές εκδόσεις,2009. “Αιθιοπία (Αβησσυνία), ένα μικρό Βυζάντιο στο Κέρας της Αφρικής”, Γόρδιος , α’ έκδοση Μάης 2016, β’ έκδοση Δεκέμβρης 2016. Έχει συμμετοχή στα συλλογικά έργα: «Η ελληνική Ουτοπία», Εναλλακτικές εκδόσεις και Αιγαίον,1993, «Vivere Pericolosamente.26 ιστορίες από την Ιταλία», εκδ. Αντίκτυπος,2005, «Έξι χρόνια κωμωδίας»,πρόλογος σε ανατύπωση έκδοσης στη Φλωρεντία το 1973, Direct 2005,«Κεφαλονίτες και Ιθακήσιοι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973», Αργοστόλι 2009


Πηγή: timesnews.gr

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ