ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ
Σάτιρα
1
Θα ‘χω καπνίσει το τελευταίο τσιγάρο μου –
στη σιωπή του μεγάλου μεταμεσονύχτιου δρόμου
η δεντροστοιχία θ’ ανατριχιάζει
θα ‘ναι χειμώνας γιορτές
νέο έτος
Τα καινούργια μου ρούχα
τα καινούργια παπούτσια
το φρέσκο πουκάμισο
το μάλλινο κασκόλ το ακριβοπληρωμένο –
θα συμμερίζονται την ερήμωσή μου
διόλου ενάντια στο ρίγος του καιρού.
… θα ‘χω καπνίσει το τελευταίο τσιγάρο μου.
2
Στη λαιμητόμο η κεφαλή σου
να κοπεί σε δυο
το ηλίθιο σώμα
να κοιμηθεί
Εδώ στο ξύλινο κουτσό τραπέζι
ο ύπνος του θα ‘ναι μισός.
Στη λαιμητόμο η κεφαλή σου
στο νεκροτομείο το σώμα σου
κι η ψυχή σου στο κενό.
Να κοιμηθείς ηλίθιο σώμα
να χορτάσεις τον ύπνο της πέτρας
τον ύπνο της χειμωνιάτικης ρίζας
σε καιρό ενάντια βροχερό
Μητέρα δεν αγρυπνάει για σένα
μήτε σκυλί στην πόρτα
μήτε και νέφος στον ουρανό.
(περ. “Ο Κύκλος”, 1935)
Από τη σειρά Μια δέσμη αχτίδες στο νερό
(Γκρέτα Γκάρμπο)
XV
Ράγισμα πάγων σε πολική ατέλειωτη μοναξιά
φλόγα του κίτρινου κερένιου ρόδου –
πάθος που ξέρει να μεταπλάθεται
τεφρή ουσία μυστική
πηλός στα χέρια του τεχνίτη.
Είν’ η σκιά σου καθώς σπαράζει
όμοια με τη ζεστή φτερούγα του πουλιού
σα μάτωσε το τρυφερό απάτητο χιόνι –
ομορφιά ευκίνητη σπασμωδική και σαν από κοράλλι.
Είν’ η σκιά σου
φωωνή του ενδόμυχου δοκιμασμένου κόσμου
το αστάθμητο η απόχρωση
ο λυγμός των αποσιωπήσεων
η τομή που ξεχωρίζει
η αιχμή που θανατώνει.
Η ευγένεια η καλωσύνη χρωματίζουν τη μορφή σου
η αιθρία του χιονιού του κύκνου συμπληρώνει το μυστήριό της –
ένα με την ύλη του γλαυκού σαν ξημερώνει
ένα με το κόκκινο τριαντάφυλλο
στη μοναξιά του χειμωνιάτικου κήπου.
(περ. “Τα Νέα Γράμματα”, χφ. Β΄, τ. 9-10, Σεπτ.-Οκτ. 1936)
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ (1899-1942). Ο Αναστάσιος Δρίβας γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Γεωργίου Δρίβα από τη Λακωνία και της Ελένης Κορδατζή από το Άργος. Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων ορφάνεψε από πατέρα και στα νεανικά του χρόνια έχασε τα δυο αδέρφια του, τον Στέλιο, που πέθανε το 1926 και την Παναγιώτα που πέθανε το 1927. Το 1926 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα με τις σπουδές του συνέχισε και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, που είχε αρχίσει ήδη γύρω στο 1918 με δημοσιεύσεις ποιημάτων σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, τα οποία συγκέντρωσε το 1931 στην πρώτη του ποιητική συλλογή που είχε τίτλο Μικρά ελεγεία. Ιδρυτικό μέλος της Καλλιτεχνικής Συντροφιάς του φιλολογικού καφενείου Μαύρος γάτος, πήρε μέρος στη σύνταξη της Ανθολογίας των νέων του Τέλλου Άγρα. Συνδέθηκε επίσης με τον κύκλο του περιοδικού Φραγγέλιο, όπου γνωρίστηκε με τους ζωγράφους Πικιώνη, Παπαλουκά, Χατζηκυριάκο – Γκίκα και άλλους, μέσω των οποίων ήρθε σε επαφή με το ρεύμα του μοντερνισμού, στα πλαίσια του οποίου κινήθηκαν τα αισθητικά του δοκίμια Συνομιλίες με τον εαυτό μου και η ποιητική συλλογή του Μια δέσμη αχτίδες στο νερό. Συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό Νέα Γράμματα και μπήκε στον κύκλο των Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκου, Γκάτσο και άλλους, κυρίως όμως συνδέθηκε με τον Γιώργο Σαραντάρη. Ποιήματα, πεζογραφήματα και αισθητικά δοκίμια δημοσίευσε και στα περιοδικά Πρωτοπορία, Ελληνικά Γράμματα, Ο Λόγος, Το 3ο μάτι, Ο Κύκλος, Σήμερα, Ρυθμός, Νέα Εστία και στην εφημερίδα Καθημερινή. Πέθανε το 1942 στην Αθήνα από τις κακουχίες τις γερμανικής κατοχής. Η ποίηση του Αναστάσιου Δρίβα χαρακτηρίζεται από έντονα ελεγειακό τόνο και απαισιόδοξη διάθεση, ενώ στην εξελικτική πορεία της έκφρασής του υιοθέτησε τον ελεύθερο στίχο, του οποίου υπήρξε ένας από τους εισηγητές στην ελληνική ποίηση μαζί με τον Τάκη Παπατσώνη.
1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αναστάσιου Δρίβα βλ. Κόρφης Τάσος, «Δρίβας Αναστάσιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Κόρφης Τάσος, «Αναστάσιος Δρίβας», ΔιαγώνιοςΒ΄, 4-6/1967, αρ.10, σ.73-80.
Πηγή: timesnews.gr
