Μια φορά κι έναν καιρό, όταν δεν υπήρχε ο πολιτισμός της σύγχρονης εποχής και τεχνολογίας της αποξένωσης και κοινωνικής μοναξιάς, όπου ο άνθρωπος είχε ανάγκη τον άνθρωπο, τον γείτονα, την οικογένεια όλη μαζεμένη με παππούδες γιαγιάδες και σόγια, όπου ακόμη και μέσα στη φτώχεια τους χαίρονταν να έρχονται μουσαφιραίοι κι ας τρώγανε και τσίμα τσίμα το λίγο η πολύ κρέας για το καλό της ημέρας, και το ρίχνανε στο χορό και το τραγούδι κρατώντας τις παραδόσεις και την ευσέβεια των Χριστουγέννων.
Αυτές τις παραδόσεις μόλυνε η σύγχρονη εποχή των ρεβεγιών των νεοελλήνων ευρωπαϊστών όπου οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, όπως και τα θρησκευτικά, πάνε για ληγμένα, με ευλογίες εκκοσμικευμένων οικουμενιστών ιεραρχών ως παλαιά σκουπίδια από τη νέα τάξη της ελίτ στα 200 χρόνια απο την επανάσταση της Παλιγγενεσίας. Γιατί κανείς δεν αντέδρασε, κανείς δεν ύψωσε ψωνή γιατί η απληστία και η κατηφόρα των Νεοελλήνων δεν είχε φρένα γιατί ξέχασε τον γεννημένο σε Στάβλο βρώμικο με κοπριές Χριστό… για να μας δείξει σε όλους την ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ως το νόημα αυτής της πρόσκαιρης ζωής εδώ στη γη…
Πηγή: timesnews.gr
