- Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ*
ΜΝΗΜΕΣ δυνατές, μνήμες μεγάλες, που τις σφραγίζουν θυσίες, αλλά και μηνύματα για τους δύσκολους καιρούς μας. Ηταν η εκδήλωση, που οργάνωσε με επιτυχία η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), στο μνημείο των 283 εκτελεσμένων αναπήρων στα χρόνια της χιτλερικής Κατοχής που έχει στηθεί στο χώρο του νοσοκομείου «Σωτηρία».
ΗΤΑΝ ένα φοβερό ανείπωτο πογκρόμ, αυτό, που έζησαν οι ανάπηροι της Αλβανίας που βρίσκονταν για κάθε λογής αρρώστιες στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας, που είχαν προσφέρει τότε πολύτιμη βοήθεια σε 15.000 αναπήρους, με βαριά τραύματα, με κομμένα πόδια και χέρια, και που πολλοί είχαν απομονωθεί από τα σπίτια τους.
ΣΤΟ επιτελικό σχέδιο, που είχαν επεξεργαστεί οι χιτλερικοί με τους «συνεργάτες» τους, είχε οριστεί η νύχτα της 29ης προς την 30ή Νοέμβρη 1943 ως χρόνος της τελικής εξόρμησης για την εξόντωση των αναπήρων. Κι η παγωμένη εκείνη νύχτα έγινε νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου, που την έζησαν σ’ όλη την κτηνώδη αγριότητα εκατοντάδες ανάπηροι στα νοσοκομεία. Αλλά και την παρακολούθησαν και πολλοί άλλοι, που βρέθηκαν στις περιοχές των νοσοκομείων.
ΜΟΛΙΣ έπεσε το σκοτάδι, όλη η δύναμη των Ες-Ες και της Ασφάλειας κύκλωσαν τα νοσοκομεία, που σ’ αυτά νοσηλεύονταν οι ανάπηροι. Εμειναν εκεί ολονυχτίς και με το ξημέρωμα άρχισαν να χτυπάνε με αυτόματα και πολυβόλα. Ακολούθησε έφοδος κι έτσι μπήκαν στα κτίρια. Αποτρόπαια, τα όσα έγιναν σε βάρος των αναπήρων, αλλά και του υγειονομικού προσωπικού. Οι θάλαμοι έγιναν «σφαγεία».
ΧΩΡΙΣ καθυστερήσεις κι ενώ οι ανάπηροι, με τις ανοιχτές πληγές, τα κομμένα πόδια και χέρια, χωρίς τα καροτσάκια τους, φορτώνονται στα καμιόνια για να τους μεταφέρουν στου Χατζηκώστα (οι φυλακές στην οδό Πειραιώς), οι τσολιάδες αρχίζουν τη διαρπαγή στα προσωπικά και άλλα αντικείμενα, που είχαν στο θάλαμό τους ανάπηροι.
Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ που σχεδίασε την έφοδο στα νοσοκομεία και το άγριο χτύπημα των αναπήρων ήταν ο πασίγνωστος και σαν «μαύρος» άνθρωπος Στ. Γονατάς, φυσικά μαζί με τον Ράλλη το δοσίλογο πρωθυπουργό. Ο Γονατάς, μάλιστα, το ‘χε κυνικά δηλώσει σε μια επιτροπή αναπήρων. «Θα σας εξοντώσουμε όλους, γιατί είσαστε ΕΑΜίτες». Κι ο Ράλλης, κι αυτός κυνικός, τους αποκαλούσε κηφήνες και αναρχικούς.
Η ΜΕΓΑΛΗ και αιματηρή επιχείρηση για την εξόντωση των αναπήρων (τελευταίες μέρες του 1943) βρήκε έτοιμους για «δράση» τους τσολιάδες, τα τάγματα που μόλις ξεκινούσαν την «καριέρα» τους χτυπώντας τους αναπήρους. Παρουσιαζόταν, έτσι, η ευκαιρία να αποδείξουν στα αφεντικά τους, τους Γερμανούς, πως μπορούν να αναλάβουν με επιτυχία δράση δίπλα τους.
ΣΤΙΣ 26 Νοέμβρη και στις προπαρασκευαστικές τους κινήσεις, προβαίνουν στη σύλληψη των δύο επικεφαλής των αναπηρικών οργανώσεων, του Γονατά και του Τζαμουράνη. Και οι δυο τους ήρωες του Αλβανικού πολέμου και τώρα αγωνιστές στο ΕΑΜικό Μέτωπο, ο πρώτος με γενική παράλυση, ο δεύτερος με κομμένα και τα δύο πόδια και αναπηρία 75%. Κι οι δυο οδηγούνται στο Γουδί και μαζί με άλλους αγωνιστές βρίσκονται μπροστά σε εκτελεστικό απόσπασμα, που για πρώτη φορά είναι ελληνικό. Τρεις αξιωματικοί των Ταγμάτων κατευθύνουν το απόσπασμα, ενώ ο Γερμανός αξιωματικός είναι σε ρόλο επόπτη.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της εκτέλεσης θα επιβραδυνθεί λίγο, καθώς οι δυο ανάπηροι στην κατάσταση που βρίσκονται δεν είναι δυνατό να σταθούν όρθιοι. Και αναζητούν δυο καρέκλες, στις οποίες οι τσολιάδες τελικά με τους ζωστήρες τους θα προσδέσουν τους δυο αναπήρους και ακολουθεί η ομοβροντία των γερμανοτσολιάδων, η πρώτη που έπεφτε τότε πάνω στα κορμιά των 19 αγωνιστών του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ογδόντα τρεις ζωές πάνω στο μνημείο της «Σωτηρίας». Αγωνιστές, που έζησαν τότε το αιματηρό πογκρόμ έδωσαν προχθές στην εκδήλωση τη δική τους μαρτυρία, το στίγμα με όσα είδαν τότε και έζησαν. Παρόντες οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και των αντιστασιακών οργανώσεων. Και απούσα μόνιμη η πολιτεία και τα περιβόητα κανάλια. Είχαν μπόλικες δουλιές να προλάβουν. Είχαν το έγκλημα στο Αγρίνιο, τους έπεσε ο βιαστής και μερικά άλλα που έπρεπε να κυνηγήσουν. Δελτία σκύβαλα κι αυτοί με τους συνεργάτες τους άτρομοι και ειδικοί σε όλα «παραθυροκένταυροι»… για ό,τι λάχει… και πάντα «δεοντολόγοι».
ΕΙΝΑΙ οι «πρωτοκλασάτοι» του επαγγέλματος, που έχουν από καιρό αποχαιρετήσει. Δίπλα στα αφεντικά πάσης φύσης, ελληνικά και ξένα, εκδότες, τραπεζίτες, εφοπλιστές… πρόθυμοι κι έτοιμοι για όλες τις εντολές τους.
___________________________
*Ο Νίκος Καραντηνός (1920 – 25 Ιουνίου 2008) ήταν δημοσιογράφος και συνδικαλιστής. Γεννήθηκε στα Μιχαλιτσάτα Ληξουρίου της Κεφαλονιάς. Η Κατοχή τον βρήκε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1941 οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων Φιλοσοφικής. Υπήρξε υπεύθυνος της «Νίκης», της παράνομης εφημερίδας της Οργάνωσης Αθήνας και στη συνέχεια μέλος στη συντακτική επιτροπή της «Νέας Γενιάς», οργάνου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, ενώ συμμετείχε σε αντιστασιακές δραστηριότητες με το ψευδώνυμο «Διονύσης», στήνοντας παράνομα τυπογραφεία. Παράλληλα πήρε το πτυχίο του από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναφέρεται ότι «δασκάλα» του στη δημοσιογραφία υπήρξε η Ηλέκτρα Αποστόλου. Μεταπολεμικά, εξορίστηκε επί δύο χρόνια (1948-1950) στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Στη συνέχεια σταδιοδρόμησε ως επαγγελματίας δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες, κυρίως στην Αθηναϊκή, της οποίας υπήρξε αρχισυντάκτης, και επίσης στις Δημοκρατική Αλλαγή, Ημέρα, Εξπρές, Άλφα Ρεπορτάζ και κατά τη μεταπολίτευση στον Ριζοσπάστη. Από την αρχή ο Καραντηνός ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στον χώρο του τύπου: Διετέλεσε γενικός γραμματέας στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε, καθώς και αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας και ταμίας της ΕΣΗΕΑ. Ακόμη, διετέλεσε πρόεδρος του «Συνδέσμου Δημοσιογράφων-Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Ο Νίκος Καραντηνός πέθανε σε ηλικία 88 ετών στην Αθήνα, όπου και κηδεύθηκε, ενώ η σορός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Κεφαλονιά. Γραμματόσημο με τη μορφή του Ν. Καραντηνού εκδόθηκε το 2015 στην αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ «100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΗΕΑ».
Πηγή: timesnews.gr
