- Γράφει ο ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
Λίγες ημέρες μετά την πραγματοποίηση των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την επισημοποίηση της εκλογικής νίκης του Τζο Μπάιντεν, ο νυν πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, συνεχίζει να αμφισβητεί αφενός μεν, το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα, και, αφετέρου δε, την εγκυρότητα του εκλογικού αποτελέσματος.
Ουσιαστικά, στα συμφραζόμενα του Τραμπικού πολιτικού λόγου, αμφισβητείται και ο νικητής των εκλογών (Τζο Μπάιντεν/Δημοκρατικό κόμμα), αλλά και η διαδικασία που συνέβαλλε στη συγκεκριμένη εκλογική νίκη, με τα πυρά εδώ να στρέφονται προς την επιστολική ψήφο. Που εν προκειμένω, αποτελεί τμήμα της εν συνόλω εκλογικής διαδικασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ειδικά κατά την διάρκεια των φετινών προεδρικών εκλογών, χρησιμοποιήθηκε μαζικά και λόγω της εξελισσόμενης πανδημικής κρίσης, με τον νικητή των εκλογών Τζο Μπάιντεν, να καλεί τους Αμερικανούς να στραφούν στην επιστολική ψήφο.
Στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ‘Το Βήμα,’ διαβάζουμε πως «Ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος έχει υποστηρίξει επανειλημμένα πως οι εκλογές αμαυρώθηκαν από εκτενή νοθεία, χωρίς κανένα τεκμήριο για να στηρίζει τον ισχυρισμό. Για να επικρατήσει, θα έπρεπε να κερδίσει τον Μπάιντεν σε τρεις πολιτείες όπου ο Δημοκρατικός προηγείται, με μεγάλη ή μικρότερη διαφορά. Η εκστρατεία του Τραμπ έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη αμφισβητώντας τα αποτελέσματα σε διάφορες πολιτείες, αν και ορισμένες από τις αγωγές ήδη μπήκαν στο συρτάρι από δικαστές».1
Η ρητορική του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, προσιδιάζει προς τον άξονα της αμφισβήτησης της εγκυρότητας της επιστολικής ψήφου, έτσι όπως ασκήθηκε εν τοις πράγμασι αυτό το δικαίωμα και δη το εκλογικό δικαίωμα, αναδεικνύοντας το περιεχόμενο της, κατά τον ίδιο, νοθείας της διαδικασίας, που όμως παραμένει (ως κριτική), αβαθής και ατεκμηρίωτη, στερούμενη στέρεης νομικής βάσης, ιδίως από την στιγμή όπου η επιστολική ψήφος και η χρήση της προβλέπονται από το σύνταγμα των ΗΠΑ. Άρα, ως προς αυτό, δύναται να ειπωθεί πως η κριτική περί νοθείας και περαιτέρω, περί αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος,2 εμπίπτει, με τον τρόπο που λαμβάνει χώρα, στην κατηγορία των «ψευδούς είδησης».
Και σε αυτό το σημείο, αντλούμε από την ανάλυση του Αντώνη Σκαμνάκη, ο οποίος, διακρίνοντας τυπολογικά μεταξύ ψευδών ειδήσεων και fake news, επισημαίνει πως «ψευδείς ειδήσεις είναι όμως εκείνες που περιγράφουν γεγονότα τα οποία δεν συνέβησαν», ενώ αντίστοιχα, τα fake news, «έχουν να κάνουν με την ερμηνεία των γεγονότων και την αυθεντικότητα τους».3
Οι άμεσες κατηγορίες Τραμπ για νοθεία εντάσσονται στο πλαίσιο της «ψευδούς είδησης», όσο δεν προσφέρεται κάποια απόδειξη περί αυτής της νοθείας, με την όλη στάση του να συμπεριλαμβάνεται σε μία ευρύτερη κριτική του ‘συστήματος Μπάιντεν,’ εκεί όπου η παρουσία του ιδίου στον πολιτικό στίβο κραδαίνεται ως ‘σκιάχτρο’ που μετέρχεται ‘παράνομων μεθοδεύσεων.’
Υπό αυτό το πρίσμα, εντός των εκφάνσεων αυτού του λόγου, οι εκλογές αναγνωρίζονται ως ‘παράνομες,’ (κατά Τραμπ), κάτι που μας ωθεί στο να τονίσουμε πως η κριτική μετεξελίσσεται προς το πεδίο καταγγελίας της νομιμοποίησης, της κοινωνικής και πολιτικής νομιμοποίησης μίας εκλογικής διαδικασίας, πλησιάζοντας εγγύτερα προς ένα ερμηνευτικό σχήμα που εδράζεται στον εξής άξονα: Αμφισβήτηση της ‘εγκυρότητας’ των εκλογών (χρήση επιστολική ψήφος), αφήγηση περί νοθείας και αλλοίωσης υπέρ Μπάιντεν (ο Τζο Μπάιντεν ως ‘εξουσιολάγνος’), και επιπλέον, ‘ανακήρυξη’ του Μπάιντεν σε ‘δοτό’ πρόεδρο, προϊόν μίας ‘στημένης’ εκ των προτέρων διαδικασίας.
Με αυτόν τον τρόπο ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ,4 και εν όψει της ανάληψης των προεδρικών καθηκόντων από το τον Τζο Μπάιντεν, δεν ασκείται σε μία ιδιαίτερη θεσμική εκτροπή, όσο τείνει στο να δοκιμάζει εμπρόθετα τις αντοχές της δημοκρατίας, της δημοκρατικής θέσμισης και των εκλογών ωσάν στοιχείο αυτής της θέσμισης, επιδιώκοντας να θέσει προσκόμματα στην διαδικασία της προεδρικής μετάβασης και σε ένα δεύτερο επίπεδο, να διαμορφώσει τους όρους ώστε η αντιπολίτευση προς τον Τζο Μπάιντεν και το Δημοκρατικό κόμμα, να πραγματοποιηθεί με τους συγκεκριμένους όρους: Πρόκειται για έναν πρόεδρος ‘περιορισμένης έως μη υπαρκτής νομιμοποίησης.’
Η μετάβαση Μπάιντεν στην προεδρία άπτεται πολιτικών, δημοκρατικών και συνταγματικών παραμέτρων, έχοντας να αναμετρηθεί με ό,τι θα αποκαλέσουμε ως ‘παγίδα Τραμπ.’ Η παγίδα πολιτικού τύπου, η οποία και περιβάλλεται με τον μανδύα του κύρους που προσδίδει το αξίωμα του προέδρου, σχετίζεται με την εκ των έσω στρατηγική πρόκλησης ανισορροπίας: Πως μπορεί να λειτουργήσει ένας τέτοιος πρόεδρος; Η επικίνδυνη ‘παγίδα Τραμπ’ αντλεί και από τον πολιτικό λόγο του Ντόναλντ Τραμπ, όπως επίσης, και από την προβολή ενός ιδεότυπου λειτουργίας της δημοκρατίας ως δημοκρατίας υπό επιτήρηση ‘εκ των άνω.’
ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
Πηγή: timesnews.gr
